آقا پندار کبیر

...

سلام مامانی...خیلی وقت بود که نتونستم بیام اینجا و برات بنویسم. مامان و ببخش. همش مهمون داشتیم یا مهمونی بودیم. تو هم خیلی قا بودی و من حسابی باهات حال می کنم. عاشق اینم که صبحها از خواب پا میشی و اولین لبخندت و رو به من تقدیم می کنی. دلم برات ضعف میره وقتی به من لبخند میزنی. آخه خنده هات خیلی ملیح و قشنگه. قشنگ معلومه که از اون آدمای مهربون میشی. خلاصه که خیلی خوشحالم از این که تورو دارم... تو بهتریم اتفاق زندگی من بودی. حالا اگه خدا خواست تا 4-5 سال دیگه یه خواهری یا یه برادری خوشگل مثل خودت برات میارم. که تنها نباشی و باهاش بازی کنی.... از غذا خوردنت بگم که خیلی بد غذا میخوری...درست داری برنامه شیر خوردنت رو روی غذا خوردنت هم پیاده م...